- invetero
- in-vĕtĕro, āvi, ātum, 1, v. a., to render old, to give age or duration to a thing.I.Lit.:(α).
aquam,
Col. 12, 12:allium, cepamque,
Plin. 19, 6, 34, § 115.— Pass., to become old, to acquire age or durability; to abide, endure (class. but rare):non tam stabilis opinio permaneret,... nec una cum saeclis aetatibusque hominum inveterari posset,
Cic. N. D. 2, 2, 5 B. and K. (al. inveterascere):ad ea, quae inveterari volunt, nitro utuntur,
Plin. 31, 10, 46, § 111:vina,
id. 19, 4, 19, § 53.— Part. pass.: invĕtĕrātus, a, um.Kept for a long time:(β).acetum,
Plin. 23, 2, 28, § 59:vinum,
id. 15, 2, 3, § 7:jecur felis, inveteratum sale,
preserved in, id. 28, 16, 66, § 229; so,fel vino,
id. 32, 7, 25, § 77 et saep.—Inveterate, old, of long standing, rooted:(γ).amicitia,
Cic. Fam. 3, 9, 3:dolor,
id. Tusc. 3, 16, 35:malum,
id. Phil. 5, 11, 31:conglutinatio,
id. de Sen. 20:licentia,
Nep. Eum. 8; Suet. Ner. 16:litterae atque doctrinae,
Aug. C. D. 22, 6 init.:codex,
hardened by age, Col. 4, 8, 4. —Of diseases, sores, etc., deep-seated, chronic, inveterate:II.scabritiae oculorum,
Plin. 24, 12, 31, § 121:ulcus,
id. 29, 4, 18, § 65.— Hence, subst.: invĕtĕrāta, ōrum, n., chronic diseases:vehementius contra inveterata pugnandum,
Sen. Cons. ad Marc. 1, 8.—Trop.1.Mid.:2.inveterari,
to keep, last, endure, Cic. N. D. 2, 2, 5; Plin. 19, 4, 19, § 53.— Esp., in law, part. pass.: inveteratus, established by prescription, customary:mores sunt tacitus consensus populi, longa consuetudine inveteratus,
Ulp. Fragm. 1, 4.—To cause to fail, bring to an end, abolish (eccl. Lat.):notitiam veri Dei,
Lact. 2, 16 fin.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.